کرمانشاه از نخستین زیستگاه‌های بشری و مهد تمدن بوده و به‌ واسطه قدمت طولانی، آثار تاریخی متعدد، مردمانی میهمان‌نواز، طبیعت ۴ فصل و هوایی مطبوع، تفرجگاهی مناسب برای گذراندن اوقات فراغت و مقصد سفر بوده است.

کرمانشاه از نخستین زیستگاه‌های بشری و مهد تمدن بوده و به‌ واسطه قدمت طولانی، آثار تاریخی متعدد، مردمانی میهمان‌نواز، طبیعت ۴ فصل و هوایی مطبوع، تفرجگاهی مناسب برای گذراندن اوقات فراغت و مقصد سفر بوده است. کرمانشاه همچنین از نظر استراتژیکی و موقعیت جغرافیایی از گذشته دور تا به امروز اهمیت زیادی داشته است.

اما علی رغم پتانسیل بالای گردشگری در استان، کرمانشاه نتوانسته برنامه ریزی اثر بخش و مناسبی برای توسعه پایدار در این حوزه انجام دهد و به جایگاه واقعی و شایسته خود در این صنعت سبز برسد. بنا برآمار و گفته مسولین استانی کرمانشاه بیش از ۴۲۰۰اثر تاریخی و طبیعی دارد که ۲۰۰۰ اثر آن ثبت ملی و یک اثر ثبت جهانی شده دارد.

نکته قابل ذکر این است که، این آثار یا طبیعی هستند که نشانه لطف و کرم پروردگار به این منطقه بوده است و یا آثار تاریخی هستند که از نیاکان ما به جا مانده است.

سوال این است که وظایف ما در قبال آین آثار چه بوده است؟ و آیا به وظایف خود به خوبی عمل کرده ایم؟

قطعا اولین وظیفه ما حفاظت و نگهداری از آین آثار بوده است. که بار این مسولیت هم بر عهده مردم و هم بر عهده دولت بوده است.

آیا ما تا به حال جاذبه ای را خلق کرده ایم که سبب جذب گردشگر شود؟

این مطلب را هم باید در نظر گرفت که بین منابع و جاذبه های گردشگری تفاوت بسیار است و آماری که از تعدد آثار، ذکر شده است به غیر از تعدادی از آنها همگی منابع گردشگری محسوب می شوند و ما زمانی می توانیم از جذب گردشگر صحبت کنیم که منابع را به جاذبه ها تبدیل کنیم. برای مثال کاروانسرای صفوی بیستون تا قبل از مرمت و تغییر کاربری، جز منابع گردشگری محسوب می شد و بازدید کننده چندانی نداشت اما بعد از مرمت و تغییر کاربری به جاذبه تبدیل شد که هم اکنون هم برای اقامت و هم برای بازید مورد توجه گردشگران است. پس به تنهایی منابع، سبب جذب گردشگر نمی شوند و ما باید آنها را تبدیل به جاذبه گردشگری کنیم و برای جذب گردشگر برنامه ای مدون داشته باشیم.

برای توسعه گردشگری در استان باید به سمت گردشگری اجتماع محور پیش برویم، و توسعه گردشگری را به خود مردم بسپاریم. گردشگری اجتماع محور نوعی از گردشگری است که به پایداری اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی توجه می کند، توسط جوامع محلی مدیریت می شود و همین جوامع مالک آن هستند. این نوع گردشگری علاوه بر منتفع ساختن جوامع محلی موجب پایداری زیست محیطی و افزایش درآمد جوامع محلی می شود.

  • نویسنده : امیر کرمیان
  • منبع خبر : آماج خبر