سمیه سادات سیادتی عضوی از خانواده بزرگ کادر درمان است که علاوه بر پرستاری در اداره آموزش و پرورش هم فعالیت میکند.
  • سمیه سادات سیادتی عضوی از خانواده بزرگ کادر درمان است که علاوه بر پرستاری در اداره آموزش و پرورش هم فعالیت میکند .

سیادتی سال ۱۳۸۶ در وزارت بهداشت استخدام شده و سال ۱۳۸۷ به عنوان پرستار نمونه کرج انتخاب شد.

 

این پرستار در ابتدا از علاقه اش به این رشته گفت: من از کودکی به پرستاری علاقمند بودم طوری که اگر فردی در خانه بیمار میشد تمام وقت از او مراقبت میکردم و همیشه دوست داشتم این کار را تکرار کنم ، بزرگ تر که شدم بیشتر درس میخواندم و رشته دبیرستانی ام ریاضی و فیزیک بود که هیچ ارتباطی به علوم تجربی و شغل پرستاری نداشت اما یک اتفاقاتی برای من رخ داد که در طول سه هفته مسیر زندگی من تغییر کرد ،زمانی که سال سوم دبیرستان بودم پیش از امتحانات نهایی تصمیم گرفتم تغییر رشته بدهم که با مخالفت تمام اعضای خانواده مواجه شدم.

تصمیم داشتم رشته علوم انسانی بخوانم چون به ادبیات و عربی بسیار علاقمند بودم ، زمانی هم که این تصمیم را گرفته بودم خواهرم پزشکی دانشگاه تهران قبول شده بود و بسیار با من صحبت کرد که رشته علوم تجربی بخوانم .

  • سیادتی در ادامه عنوان کرد: چندین بار در کلاسهای دانشگاه خواهرم شرکت کردم و از آنجا بود که شروع به تحقیقات در رابطه با این رشته کردم ، باتوجه به اینکه مدت تحصیل رشته پزشکی طولانی بود و من فردی نبودم که خیلی پای درس بنشینم زیرا میخواستم فعالیت های جانبی ام را داشته باشم و از آنجایی که پزشکی بسیار گسترده بود کسانی که در این رشته تحصیل میکردند وقت آزاد نداشتند ، در آخر تصمیم بر این شد که رشته تجربی را ادامه دادم و رتبه خوبی در کنکور کسب کردم بر اساس تحقیقاتی که انجام داده بودم و اولویت هایی که برایم مطرح بود مانند بازار کار ، آینده و رشته ای که با روحیاتم سازگار باشد از بین رشته های پزشکی،پرستاری نظرم را جلب کرد و با این اوصاف وارد این رشته شدم ،دوران دانشگاهم با همه سختی ها و کم لطفی ها گذشت و پس از پایان تحصیل به طور رسمی استخدام وزارت بهداشت شدم.
  • وی با اشاره به سختی های این شغل ،تصریح کرد:

من از سال ۱۳۹۰ به طور رسمی از وزارت بهداشت انتقالی گرفتم و وارد وزارت آموزش وپرورش شدم ولی تا جایی که شرایط کارم اجازه میداد تابستان ها و وقت های آزادم را صرف این کار در کلینیک ها و بیمارستان ها میکردم چون واقعا عاشق این کار هستم.

در رشته پرستاری به دلیل طاقت فرسا بودن شیفت ها و کمبود نیروی پرستاری بچه ها واقعا اذیت میشدند مسلما کمتر کسی این شرایط را میپذیر خصوصا اگر خانم و متاهل باشد با تچجه به شرایطی که در زندگی شخصی خود دارد ممکن است با مخالفت های خانواده و اطرافیان مواجه شود .

از طرفی هم اگر بیماری به مدت چند روز بستری باشد احساس نزدیکی ایجاد میشود و آنقدی این ارتباط عاطفی ایجاد میشود که با تمام وجود از آن مراقبت میکنیم و با احتساب این کارها یک پرستار باید به خانه رفته و به کارهای دیگر برسد.

بسیار سخت است و در طول سال توجه کمی به این مسائل میشود و سالی یکبار روز پرستار یک تشکری میکنند.

این پرستار با اشاره به تغییر شرایط نسبت به سالهای گذشته،افزود: بحث استخدام و جذب نیروها بهتر شده است،شاید بخش کوچکی را جبران کرده اما در بیمارستانهای دورتر به عنوان مثال اشتهارد که خود من اول در بیمارستان اشتهارد استخدام شدم مسئله مسافت طولانی و کمبود امکانات در این بیمارستانها همیشه مطرح بوده زمانی که بیماری مراجعه میکرد به دلیل مجهز نبودن باید به بیمارستان دیگری منتقل میشد ،یک همت جانانه میخواهد که این مسئولان به فکر تجهیز کامل این بیمارستانها باشند که از حالت درمانگاهی خارج شوند و بتوانند بیماران محدوده خود را از لحاظ خدمات درمانی تامین کند.

  • سیادتی اظهار کرد: در این دوسال به واسطه شرایط کاری ام در اداره فعالیت کمتری در بیمارستانها داشتم اما به عنوان داوطلب در نگاهتگاه ها فعالیت انجام دادم و در مواقعی که ضروری بود در خدمت بیماران بودیم.

به نظر من خستگی روحی بسیار آزار دهنده است چرا که پرستار بیماری که میبیند را مانند عضو خانواده خود در نظر میگیرد و از دست دادن این عزیزان تاثیر فراوانی بر روحیه دارد مخصوصا در این دوسال که روحیه اکثر همکاران به واسطه از دست دادن بیماران و کادر بیمارستان تحلیل رفته .

  • وی در پایان با بیان اینکه پرستاران هیچ خواسته ای ندارند، تاکید کرد:

من نمیتوانم به عنوان نماینده ای از سوی پرستاران از دغدغه ها بگویم اما تنها خواسته پرستاران این است که توسط بیماران و مسئولین درک شوند یعنی اگر این اتفاق بیفتد تمام مشکلات شان حل میشود گاهی اوقات شرایط در بیمارستان طوری پیش میرود که با رفتار مناسبی از سوی همراه بیماران یا تحمل بد خلقی های بیمارو….. مواجه میشوند و فقط باید لبخند بزنند و با صبر ارائه خدمت بکنند ناگفته نماند پرستاران همیشه اولین نفر در خط مقدم هستند.

اگر درک متقابل باشد وضع بهتر میشود همین که مردم بدانند پرستاران قدرت معجزه ندارند کافیست .

بزرگ ترین پرستارانی که داریم کسانی هستند که از جانبازان مراقبت میکنند.

  • نویسنده : مهشید عبادی