به گزارش آماج خبر،علت عمده این امر، همه‌گیری ویروس کرونا بوده که خدمات منظم بهداشتی را مختل کرده یا باعث ایجاد اطلاعات نادرست در مورد واکسن‌ها شده است. در گزارش جدیدی که روز جمعه منتشر شد، سازمان جهانی بهداشت و یونیسف اعلام کردند که ارقام آنها نشان می دهد ۲۵ میلیون کودک در سال گذشته موفق به واکسینه شدن علیه دیفتری، کزاز و سیاه سرفه نشدند که نشانگر روند نزولی پوشش واکسیناسیون کودکان است که از سال ۲۰۱۹ آغاز شده و همچنان ادامه دارد.

کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف گفت: «این یک هشدار قرمز برای سلامت کودکان است.»

وی با بیان اینکه “شاهد بزرگترین کاهش پایدار در ایمن سازی دوران کودکی در یک نسل هستیم”، افزود که عواقب آن در آینده این کودکان مشهود خواهد بود.

داده ها نشان می دهد؛ اکثریت قریب به اتفاق کودکانی که موفق به واکسینه شدن نشده اند مربوط یه کشورهای در حال توسعه یعنی اتیوپی، هند، اندونزی، نیجریه و فیلیپین زندگی می کنند. در حالی که پوشش واکسن در تمام مناطق جهان کاهش یافته، بدترین اثرات در شرق آسیا و اقیانوس آرام مشاهده می شد.

سازمان ملل اعلام کرد: «همگرایی یک بحران گرسنگی با شکاف فزاینده ایمن سازی، تهدیدی برای ایجاد شرایط برای بحران بقای کودکان است».

پژوهشگران می گویند نرخ پایین پوشش واکسن منجر به شیوع قابل پیشگیری بیماری هایی مانند سرخک و فلج اطفال شده است. در اسفند ۱۳۹۸ سازمان ملل و چند بنیاد دیگر از کشورها خواستند تلاش‌های خود را در زمینه ریشه‌کنی فلج اطفال، در بحبوحه شتاب‌گیری همه‌گیری کرونا متوقف کنند. از آن زمان تاکنون ده ها اپیدمی فلج اطفال در بیش از ۳۰ کشور جهان رخ داده است.

هلن بدفورد، استاد بهداشت کودکان در دانشگاه کالج لندن درباره گزارش سازمان ملل می‌گوید: «این بسیارغم‌انگیز است؛ زیرا در دو دهه قبل از همه‌گیری کرونا، پیشرفت‌های فوق‌العاده‌ای برای بهبود نرخ واکسیناسیون کودکان در سطح جهان حاصل شد.» او گفت که این خبر تکان دهنده است اما تعجب آور نیست. وی خاطرنشان کرد که نقصان خدمات ایمن سازی اغلب “تلفات اولیه” بلایای بزرگ اجتماعی یا اقتصادی است.

دکتر دیوید الیمن، مشاور متخصص اطفال در بیمارستان کودکان بزرگ اورموند استریت بریتانیا، نیز گفت که در زمان حاضر معکوس کردن روند رو به کاهش واکسیناسیون در بین کودکان بسیار مهم است.

وی در بیانیه‌ای با اشاره به گسترش سریع عفونت کووید-۱۹ و اخیراً آبله میمونی‌ گفت: «آنچه در بخشی از جهان اتفاق می‌افتد می‌تواند بر کل جهان تأثیر بگذارد. چه بر اساس اخلاق عمل کنیم و چه بر اساس «علاقه شخصی»، باید کودکان را در راس فهرست اولویت های خود قرار دهیم.»