به گزارش آماج خبر، مهارت‌آموزی در مدارس سال‌هاست که در نظام‌های آموزشی پیشرفته مورد توجه قرار گرفته است چه بسا بسیار بیشتر از نمرات بالای دانش‌آموزان؛ به عنوان مثال بیش از دو سوم دانش‌آموزان در اتریش پس از پایان پایه هشتم، با گذراندن دوره یک ساله پیش فنی و حرفه‌ای، آموزش فنی و حرفه‌ای را برای ادامه تحصیل انتخاب می‌کنند و 80 درصد آموزش خود را در محیط‌های کار واقعی دریافت می‌کنند.

در مدارس فنی و حرفه‌ای تمام وقت دوره‌های آموزشی 5 ساله هستند و در رشته‌های مهندسی، هنر و صنایع دستی، بازرگانی، مدیریت و خدمات، توریسم، بهداشت و پرستاری و کشاورزی و جنگل‌داری تحصیل می‌کنند اما در آموزش فنی و حرفه‌ای دو گانه دوره‌های آموزشی بسته به رشته انتخابی بین دو الی چهار سال است. دانش‌آموزانی که در سیستم دوگانه ثبت‌نام می‌کنند چهار پنجم از مدت زمان آموزش را در شرکت‌ها و محل کار و یک پنجم از زمان آموزش را در مدارس می‌گذرانند و بدین ترتیب مستقیم با دنیای کار مرتبط می‌شوند، پاداش افزایشی نیز برای شرکت‌کنندگان در این دوره‌های آموزشی پیش‌بینی شده که توسط شرکت‌ها پرداخت می‌شود و در سال آخر به 80 درصد دستمزد کارمند ماهر می‌رسد.

در ایران نیز تغییر نظام آموزشی حافظه محور به مهارت محور سال‌هاست به عنوان یک مطالبه از سوی خانواده‌ها و فارغ‌التحصیلان مدارس در حال پیگیری است، اما تا به امروز نتیجه‌ای به همراه نداشته است.

ماحصل چنین شرایطی باعث شده است تا دانش‌آموزانی از مدارس فارغ‌التحصیل شوند که دروس آموزش‌دیده را به دلیل تکیه صرف بر حافظه محوری فراموش کرده‌اند و در این میان مهارت خاصی را نیز در مدرسه فرا نگرفته‌اند بنابراین فرد برای یافتن شغل چاره‌ای ندارد جز اینکه یکبار دیگر هزینه‌ای را صرف کند تا مهارتی را فرابگیرد یا اینکه باز هم ادامه تحصیل و اخذ مدرک دانشگاهی را انتخاب کند که در آن حوزه نیز با چالش‌های بسیاری مواجه هستیم و در نهایت کشور با جمعیتی از افراد با تحصیلات تکمیلی اما بدون تخصص مواجه است.