به گزارش آماج خبر از همدان، پریا خسروبیگی اظهار داشت: با توجه به نمرات بالا و رتبه برتر بودن من در زمان تحصیل در دوره متوسطه اول، اینکه من به سمت هنر و هنرستان بروم برای اطرافیانم دور از انتظار بود.

وی افزود: به رغم انتظار اطرافیان و دبیران، خانواده از علاقه من به هنر و نقاشی حمایت کردند و زمینه ورود من به هنرستان را فراهم کردند و همین امر سرآغاز حرکت من به سمت نقاشی بود.

این نقاش جوان عنوان کرد: پس از ورود به هنرستان به تحصیل در رشته‌ گرافیک پرداختم، در مقطع لیسانس نقاشی را دنبال کردم و در مقطع کارشناسی ارشد به یادگیری تصویرسازی پرداختم.

وی تصریح کرد: اگر چه از نظر درآمد، نقاشی در آخرین مرتبه قرار دارد اما آنچه که من را جذب نقاشی کرد علاقه من به خلق و ابداع بود؛ حاصل آمیزش این علاقه به خلق با ذوق هنری، گرایش من به نقاشی شد.

وی بیان کرد: رشته نقاشی شمارا به درآمد می‌رساند اما زمانی که شناخته بشوید؛ این شناخته شدن و مطرح شدن در نقاشی پیش زمینه کسب درآمد است. زمانی که آثار در نمایشگاه‌های مختلف در معرض دید قرار بگیرد شما شناخته می‌شوید و به مرور صاحب سبک می‌شوید.

پریا خسروبیگی در پاسخ به این سوال که آیا افرادی که از نمایشگاه بازدید می‌کنند حتما باید استعداد و درک هنری داشته باشند، گفت: قطعا این علاقه است که افراد را تشویق به حضور در هرجایی می‌کند اما اینکه فرد قطعا باید درک کاملی از آثار در معرض نمایش داشته باشد، درست نیست.

وی افزود: در بازدید از نمایشگاه چیزی که برای هنرمند مهم است، توجه مخاطب است؛ اینکه مخاطب لحظه‌ای بایستد، درنگ کند و در فکر فرو برود یعنی نقاش کار خود را به درستی انجام داده است. حتی اگر او بازخورد منفی داشته باشد به این معناست که به آثار دقت کرده.

خسروبیگی گفت: یک باور اشتباه در اکثر افراد جامعه وجود دارد و آن این است که نقاشی راحت است. اما به قول ادگار دگا نقاش امپرسیونیست:《نقاشی آسان است تا وقتی که هیچ چیز از آن ندانید.》.

وی در پایان انتظار خود و سایر هنرمندان از دولت و نهادهای مربوطه را حمایت در ابعاد مختلف دانست و گفت: قشر هنرمند جز اقشار آسیب پذیر جامعه هستند و به دلیل نبود امنیت شغلی و درآمد ثابت، همواره در معرض خطر و گزند هستند.