ای تمام غربت جهان؛ در ضریح گمشده تو!

من تمام خاک‌ها را بوییده‌ام

شاید اثری باشد از تربت ناپیدای تو

اما تمام خاک‌ها، عطر دلتنگی‌های تو را دارند

وقتی غم غروب پدر و ظلمت علی، تو را داغدار می‌کرد

ای تمام غربت جهان!

شهادت حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها، سیزدهم جمادی‌الاول سال یازدهم هجری قمری است. در فاصله بین این روز و روایت نخست، یعنی روز سوم جمادی‌الثانی و روزهای پیش و پس از آن‌ها به یادکرد منزلت والای این بانوی عظیم‌الشأن می‌پردازیم و این ایام را فاطمیه اول و دوم می‌نامند.

حضرت فاطمه (س) پس از رحلت پدر بزرگوارشان، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم و خروج عده‌ای از مسلمانان از مسیر اصلی هدایت، متحمل ظلم شدند و غم غربت همسر بزرگوارشان، حضرت علی (ع) نیز مزید بر علت بیماری ایشان بود؛ و پس از چند روز به مقام رفیع شهادت نایل شدند.

ای پناه امیرمومنان علی علیه‌السلام در شب‌های تنهایی، کیست که تو را بشناسد و به جهل خود از شناخت پروردگار پی نَبَرَد؟! کیست که تو را که مادر نور و دختر آفتاب، نشناسد؟!

ای بلندمرتبه در هرآنچه فضیلت!

چه کسی شب های دلتنگی علی علیه‌السلام را خون ببارد؛ پس از تو؟

چه کسی دردهای انباشته علی علیه‌السلام را بشنود؛ پس از تو؟

از حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها چنین روایت شده است که خطاب به مولای متقیان علی علیه‌السلام فرمودند: “من از پروردگار خود شرم دارم که از تو چیزی درخواست کنم که توان تهیه آن را نداشته باشی.”

حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها می‌خواستند که دور از چشم ناسپاسان و حق‌ناشناسان به خاک سپرده شوند و نشانی مزار ایشان نیز پنهان بماند. در مورد مزار آن حضرت سه قول تاریخی وجود دارد:

او را در خانه‌اش دفن کردند

در خانه عقیل برادر امیرمومنان دفن شدند

و در قبرستان بقیع دفن شدند

باشد که با آموختن از سیره فاطمه (س) و پدر بزرگوار ایشان و همسر گرانقدرشان، به شفاعت زهرا سلام‌الله‌علیها دست یابیم.

شهادت بانوی دو عالم ، حضرت فاطمه الزهرا (س) بر شیعیان و محبان آن حضرت ‌‌‌تسلیت باد.